احیای یک احیاگر

در این داستان اخلاقی بی‌زمان، یک واعظ که در منبر می‌میرد، خود را در هاویه می‌یابد، جایی که اصرار می‌کند به خاطر زندگی پرهیزگارانه‌اش سزاوار آزادی است. با این حال، دشمن جان‌ها درخواست او را رد می‌کند و به آموزش‌های ضعیف دستور زبان و تفسیرهای نادرست او از متون مقدس اشاره می‌کند، نشان می‌دهد که حتی درس‌های اخلاقی می‌توانند با نمونه‌های ناقص تضعیف شوند. این داستان کوتاه قبل از خواب به عنوان یادآوری عمل می‌کند که صداقت اخلاقی فراتر از نیات، به چگونگی انتقال و زندگی کردن باورهای فرد بستگی دارد.