دم ابوالهول

در "دُمِ ابوالهول"، سگی که از تمایل دمش به افشای احساساتش ناامید شده است، آرزوی بی‌احساسی ابوالهول را دارد، شخصیتی از افسانه‌های معروف با درس‌های اخلاقی. دم به طنز اشاره می‌کند که بی‌احساسی ابوالهول به دلیل دم سنگی و سنگین آن است و در نهایت به سگ می‌آموزد که محدودیت‌های طبیعت خود را بپذیرد. این داستان اخلاقی با اهمیت فرهنگی، اهمیت شناخت هویت خود را به جای آرزوی بودن چیزی که نیستیم، برجسته می‌کند.