معاهده صلح

در سال ۱۹۹۴، پس از تحمل جنگ‌های ویرانگر همراه با کشتارهای جمعی، یک فیلسوف ماداگاسکاری پیشنهاد یک پیمان اخلاقاً پیچیده بین چین و ایالات متحده را داد که جمع‌آوری و مبادله پوست سر قربانیان کشتار را الزامی می‌کرد و جریمه‌های مالی برای پوست‌سرهای اضافی در نظر می‌گرفت. این سازش تاریک، در حالی که ظاهری از ثبات فراهم می‌کرد، ماهیت نگران‌کننده داستان‌سرایی مبتنی بر اخلاق را نشان می‌داد و داستان‌های اخلاقی با اهمیت فرهنگی را به داستان‌های کوتاه اخلاقی تبدیل می‌کرد که تقاطع‌های منحرف‌کننده صلح و خشونت را برجسته می‌ساخت. در نهایت، این ترتیب ایده صلح را آلوده کرد و درس‌های ساده‌ای از داستان‌هایی ارائه داد که درک ما از اخلاق در مواجهه با رنج انسانی را به چالش می‌کشید.